Onze school in een sloopbuurt
Hoe moet je als basisschool verder als de buurt wordt gesloopt? In de Rotterdamse Tweebosbuurt zit schooldirecteur Norine Meinster ermee. ‘Het komt allemaal van bovenaf.’
Het moment waarop Norine Meinster besloot om Turks te leren, was toen een leerling van vier midden in de klas zijn broek opendeed en op het vloerkleed plaste. Het was eind jaren tachtig en ze werkte sinds een paar jaar als juf op de OBS Nelson Mandela. ,,We kregen veel leerlingen die net in Nederland waren. Dat jochie had altijd bij z’n opa en oma in Turkije gewoond, moest op zijn vierde ineens naar zijn ouders in Rotterdam, en wist niet eens hoe hij moest zeggen dat hij moest plassen. Toen dacht ik: ik kan wel wachten tot al die ouders Nederlands spreken, maar daar hebben die kinderen niks aan. En dus ben ik op Turkse les gegaan.’’
Eerst maar eens het goede nieuws. Want dat is er genoeg op de locatie Tweebos, zegt Meinster, terwijl we in de centrale hal langs de Wall of Fame lopen: twaalf foto’s van oud-leerlingen, die vertellen wat ze nu doen. Meltem (26) is internist geworden. Emre (31) is consultant. En Samira (23) studeert International and European Gouvernance. Meinster: ,,Ik wil laten zien: als je hier geboren bent, kun je het óók ver schoppen.’’
De cito-scores zijn net binnen: een gemiddelde van 535,7. Zes punten hoger dan vorig jaar, en voor het eerst gelijk aan het landelijk gemiddelde. Het komt niet vanzelf, zegt de directeur.,,Er zijn kinderen bij die thuis geen Nederlands horen, die nooit een boek zien, van wie de ouders niet kunnen lezen. Dus we moeten bijspijkeren.’’ Dat betekent: extra lesuren en extra taalles.
En dan komt er ook nog eens een smak geld aan. Een jaar geleden kreeg de school hoog bezoek: twee ministers, burgemeester Aboutaleb en de halve vaderlandse pers. Uitgerekend hier wilde het kabinet bekendmaken dat het 130 miljoen euro wilde steken in Rotterdam-Zuid, net als de gemeente. Een kwart miljard dus, bestemd voor armoedebestrijding, het opknappen van woningen, werkbegeleiding en het wegwerken van achterstanden in het onderwijs.
Schitterend, zegt Meinster. ,,Maar het gekke is: de ambtenaren die besluiten wat er met dat geld moet gebeuren, heb ik nog nooit gesproken. Ik hoor van niemand wat. Dan denk ik: kom hier nou ’s een dag meelopen. Dan weet je waar wij mee te maken hebben. Dat hier kindjes binnenkomen met gemiddeld een taalachterstand van meer dan een jaar. Die zijn vier, maar zitten op het niveau van twee jaar en acht maanden. Dat we die kinderen niet kunnen helpen om dat in te halen, omdat ze in een klas zitten met 28 leerlingen, waar ook nog een kind met autisme zit, twee met adhd en twee met dyslexie. Dát zouden die ambtenaren moeten weten.’’
Wat er nu wel komt, op initiatief van de nieuwe wethouder: extra lesuren. ,,Op zich prima. Dat worden dingen als muziek en sport, en dat is fijn, want er is in deze buurt niks – alleen een boksschool. Maar dan denk ik: waarom hebben jullie nou niet eerst een keer met ons gesproken over wat handig zou zijn, over hoe we dit gaan doen? Het komt allemaal van bovenaf.’’
Slooppanden
En zo, zegt Meinster, gaat het ook met de transformatie van de Tweebosbuurt. Hoewel Meinster liefst veertig leerlingen heeft die in te slopen panden wonen, hoort ze niets. ,,Ik lees alles bij jullie in de krant. Ook om welke straten het gaat. Toen gingen we onze lijst langs... Bleek het om veertig kinderen te gaan. Dat is een derde van deze vestiging! Als die na de zomer allemaal weg zijn, wat moet ik dan? Klassen samenvoegen? Ik heb geen idee. Vestia komt hier alleen als er ergens een ruitje is ingetrapt, dan komen ze kijken of het een kind van ons was. Maar over die hele sloop horen we niks. Zo ga je toch niet met elkaar om?’’
Meinster is een positief mens. En ze is maar wat trots op haar school, op de docenten die zich ‘de tandjes werken’ en op de kinderen die zich, dwars door achterstanden en vooroordelen heen, naar boven knokken. En ja, ze is blij met het beloofde geld uit het stadhuis en uit Den Haag. ,,Maar als je deze hele buurt gaat slopen, moet je niet zeggen dat je dat voor die mensen doet. Opknappen? Prima. Mensen die weg willen, elders een huis geven: goed. Maar dit is zo rigoureus. Dit zorgt voor zóveel onrust.’’
Bron: Algemeen Dagblad
